• w początkowym okresie dobrze jest odbierać dziecko wcześniej, ponieważ trzylatek ma inne poczucie czasu i okres przebywania poza domem wydaje się mu bardzo długi,
• wprowadzamy w domach stały tryb dnia,
• nie mówimy dziecku, że przyjdziemy po nie wcześniej, kiedy to jest niemożliwe, ponieważ będzie nieszczęśliwe, że nas nie ma, nie składamy obietnic, których nie możemy wypełnić,
• nigdy nie straszmy dziecka przedszkolem,
• przyzwyczajajmy je do urozmaiconych potraw, skończmy z rozdrabnianiem pokarmów, trzylatek może swobodnie gryźć pokarmy,
• wdrażajmy dziecko do przestrzegania umów i zasad,
• przyzwyczajajmy do samoobsługi, pozwólmy dziecku samemu załatwiać potrzeby fizjologiczne, myć ręce, ubierać się,
• odzwyczajajmy od smoczków, pampersów, nocnika (dzieci się boją załatwiania na sedesie),
• pozwólmy dziecku zabrać dziecku ze sobą cząstkę domu do przedszkola(np. przytulankę, chusteczkę)
• pozwólmy dziecku uczestniczyć w przygotowaniach do przedszkola (wspólne zakupy), dajmy możliwość przyzwyczajania się do tych rzeczy w domu, aby w przedszkolu to wszystko nie było takie nowe, a już znajome i zarazem łatwe do rozpoznania,
• organizujemy dziecku kontakty z rówieśnikami i innymi dziećmi,
• stosujemy w przedszkolu krótkie pożegnanie (kiedy przedłużamy pożegnanie , dzieci cierpią dłużej),
• nie okazujemy dziecku własnych rozterek zostawiając je w przedszkolu, przekazujemy mu wtedy swoje lęki,
• przygotowujemy dla trzylatka wygodny strój do samodzielnego ubierania który można pobrudzić pastelami czy farbami.

Jeżeli początkowy okres w przedszkolu związany jest z przyjemnymi przeżyciami, wtedy dziecko jest pozytywnie nastawione, ufne i nie reaguje lękiem na podobne sytuacje.