w początkowym okresie dobrze jest odbierać dziecko wcześniej, ponieważ trzylatek ma inne poczucie czasu i okres przebywania poza domem wydaje się mu bardzo długi,
wprowadzamy w domach stały tryb dnia,
nie mówimy dziecku, że przyjdziemy po nie wcześniej, kiedy to jest niemożliwe, ponieważ będzie nieszczęśliwe, że nas nie ma, nie składamy obietnic, których nie możemy wypełnić,
nigdy nie straszmy dziecka przedszkolem,
przyzwyczajajmy je do urozmaiconych potraw, skończmy z rozdrabnianiem pokarmów, trzylatek może swobodnie gryźć pokarmy,
wdrażajmy dziecko do przestrzegania umów i zasad,
przyzwyczajajmy do samoobsługi, pozwólmy dziecku samemu załatwiać potrzeby fizjologiczne, myć ręce, ubierać się,
odzwyczajajmy od smoczków, pampersów, nocnika (dzieci się boją załatwiania na sedesie),
pozwólmy dziecku zabrać dziecku ze sobą cząstkę domu do przedszkola(np. przytulankę, chusteczkę)
pozwólmy dziecku uczestniczyć w przygotowaniach do przedszkola (wspólne zakupy), dajmy możliwość przyzwyczajania się do tych rzeczy w domu, aby w przedszkolu to wszystko nie było takie nowe, a już znajome i zarazem łatwe do rozpoznania,
organizujemy dziecku kontakty z rówieśnikami i innymi dziećmi,
stosujemy w przedszkolu krótkie pożegnanie (kiedy przedłużamy pożegnanie , dzieci cierpią dłużej),
nie okazujemy dziecku własnych rozterek zostawiając je w przedszkolu, przekazujemy mu wtedy swoje lęki,
przygotowujemy dla trzylatka wygodny strój do samodzielnego ubierania który można pobrudzić pastelami czy farbami.
Jeżeli początkowy okres w przedszkolu związany jest z przyjemnymi przeżyciami, wtedy dziecko jest pozytywnie nastawione, ufne i nie reaguje lękiem na podobne sytuacje.
